De Imagerie / Projecten / Visite Feb’19 / 16.02.2019
BIE MICHELS - ‘LA COULEUR DE LA BRIQUE’ (2017, 45’)
+ Trinh T. Minh-ha - ‘Reassemblage’ (1982, 40’)
Saturday 16.02.2019 - 20:30
Het Bos, Ankerrui 5-7, AntwerpenLekker eten voor aanvang van de film (om 19u)? Vlamenco kookt vanavond, stuur een mailtje naar nesgarpi@hotmail.com om te reserveren.
Bie Michels - ‘La couleur de la brique’ (2017, 45’)
NL / De 485 kilometer lange rivier Ikoma stroomt door Antananarivo, de hoofdstad van Madagaskar. In het midden van de brede stroom ligt een ministad, pal in de miljoenenmetropool. Daar maken de bewoners bakstenen met het slib van de rivier. Het roeren in de klei of aarde, het vormen van de mal en drogen in de zon, het ter plaatse bakken in stoepa-achtige constructies (veldovens) en het bouwen van de huisjes die rechtstreeks uit de aarde zijn gemaakt, is een proces dat zowel van midden in de stad te zien is als in de hooglanden. Niet alleen bevraagt haar film haar eigen positie als filmer tegenover haar onderwerp, in het maakproces laat ze ook anderen toe om mee te werken of commentaar te leveren. Op die manier maakt de blik of de mening van de ‘buitenstaander(s)’ inherent deel uit van het eindresultaat.
EN / The 485-kilometer long Ikoma river streams through Antananarivo, the capital of Madagascar. In the center of this wide stream lies a mini city, right in the middle of the metropolis. There, the inhabitants make bricks from the sludge from the river. The stirring of the clay or earth, the shaping of the mold and the drying in the sun, the baking of stupa-like construction (field ovens) on the spot and the building of small houses that are directly formed from the earth, is a process that is visible both in the city centre as in the highlands. Not only does her movie question her own positions as a filmer in relation to her subject, she also allows others to collaborate or comment during the creation process. This way, the view or the opinion of the 'outsider(s)' inherently becomes part of the end result.
Bie Michels on ‘Reassemblage’ (1982, 40’) by Trinh T. Minh-ha:
NL / ‘‘De film ‘Reassemblage’ haalt aspecten aan die mij heel nauw aanbelangen tijdens het maken van mijn film: Kijken naar de ‘ander’, in welke mate écht aanwezig zijn en echt kunnen leren van die ander. Het effect van stiltes: alsof er twijfels zijn over wat te moeten vertellen? Eigenlijk geen woorden hebben. De vele ogen, de eenrichtingsblik in vraag stellen.
Wat beelden betreft is de film vrij traditioneel en beantwoord zij erg aan ons voyeurisme naar andere culturen. De mensen in deze film krijgen (nog geen) stem, door de ingelaste stiltes benadrukt ze wel de typische beelden en afstand die de vroegere etnografische en tv documentaires kenmerkten.’’
EN / ‘‘The film ‘Reassemblage’ identifies different aspects that are very important to me during the making of my film: looking at the “other”, really being present to what degree and learning from the other. The effect of silences: as if there are doubts about what there is to tell? Actually not having any words. The many eyes, questioning the one-way view.
As far as images are concerned, the film is quite traditional and it responds strongly to our voyeuristic view of other cultures. The people in the film (don’t) receive a(ny) voice (yet), through the inserted silences she emphasizes the typical images and distance that characterized earlier ethnographic and TV documentaries.’’