De Imagerie / Visite Aug'18 / Vrijdag 17 augustus vorige / volgende
Effi Weiss & Amir Borenstein - 'Sous la douche, le ciel' + Emmanuel Grass - 'Être vivant'
Vrijdag 17/08/2018 - 20:30 - In the presence of Effi Weiss and Amir Borenstein
Het Bos, Ankerrui 5-7, Antwerpen
De Boskeuken door Quinten en Klara is reeds VOLZET.
Effi Weiss & Amir Borenstein - 'Sous la douche, le ciel' (2018, 85')
NL - Een groep Brusselaars houdt zich vijf jaar lang bezig met het zoeken, financieren en renoveren van een gebouw. Ze willen sanitair voorzien waar de kwetsbaarste bewoners van de stad, zich kunnen opfrissen om ze hun waardigheid terug te geven. De groep wordt geconfronteerd met de politieke realiteit van de stad en hun traject ontpopt zich tot een spannende weg met veel ups en downs. De film beschrijft een moeizame strijd, van idee tot concretisering.
EN - In Brussels, a group of residents embarks on a five-year quest to find, purchase and renovate a home for a sanitary facility which would restore the dignity of the city's most vulnerable dwellers and lift up their spirits. Confronted with the political reality of the city, their undertaking unfolds as a real nail-biter. The film chronicles an arduous struggle, from an idea to its concretization.
Effi Weiss & Amir Borenstein on 'Être vivant' (2013, 17’) by Emmanuel Grass:
NL - “We stuitten op deze film terwijl we ‘Sous la douche, le ciel / Shower Power’ aan het opnemen waren. Anders dan onze eigen film, gaat dit werk over het bestaan als dakloze. Over de momenten voordat structuren zoals DoucheFLUX noodzakelijk worden. In onze film is de realiteit van het straatleven altijd aanwezig in de achtergrond, maar wordt ze nooit getoond. In ‘Être vivant’ is dat wel het geval. We houden van deze film omwille van zijn subjectieve toon en zijn radicale en briljante cinematografische keuzes, die de film zowel formeel als emotioneel maken.”
EN - “We came across this film while we were shooting ‘Sous la douche, le ciel / Shower Power’. Unlike our film, it talks about homelessness itself. About everything that precedes the moment when structures like DoucheFLUX become necessary. In our film, the reality of life in the street is in the background but never seen, in ‘Être vivant’ it is in the foreground and always visible.We like this film for its very subjective tone and its radical and rather brilliant cinematographic choice, which makes the film effective both formally and emotionally.”