FOOD by Otark 19h00 - FILM 20h30
NL
Ria Pacquée - As Long As I See Birds Flying I Know I Am Alive (2015, 14’)
Ria Pacquée observeert op scherpzinnige wijze het publieke leven. In ‘As long as I see birds flying I know I am alive’ verzamelt ze opnames gemaakt in Parijs, Kathmandu, Athene, Istanbul, Brugge, New York, Varanasi en Antwerpen. Door beelden van het sacrale te confronteren met beelden van het wereldse, ondermijnt ze het antropologisch en wetenschappelijk potentieel van haar materiaal. Deze desoriënterende strategie wordt vaak gebruikt door Pacquée. Twee terugkerende elementen, wolken of afdrijvende rook en rondzwervende vogels, roepen een dromerige sfeer op waardoor zelfs de meest dagdagelijkse handelingen deel lijken uit te maken van een eeuwenoud ritueel.
Le Songe de Poliphile (2011, 11’) door Camille Henrot & La Bouche (2017, 19’) door Camilo Restrepo:
‘Le Songe de Poliphile’ concentreert zich op de verschillende technieken die worden gebruikt om angst te overwinnen, zoals pelgrimstochten, de productie van angstremmers en de extractie van slangengif. Camille Henrot maakt voor Visite een eenmalige uitzondering om haar werk buiten de tentoonstellingsruimte te vertonen. Pacquée’s tweede keuzefilm ‘La Bouche’ vertelt het verhaal van een man die te weten komt dat zijn dochter op brute wijze is vermoord door haar man. De tijd staat stil terwijl hij schippert tussen de behoefte aan troost en zijn drang naar wraak.
EN
Ria Pacquée - As Long As I See Birds Flying I Know I Am Alive (2015, 14’)
Ria Pacquée is a keen observer of public life. In ‘As long as I see birds flying I know I am alive’ she collects recordings made in Paris, Kathmandu, Athens, Istanbul, Bruges, New York, Varanasi and Antwerp. By juxtaposing images of the sacred with those of a very earthly nature she undercuts the anthropological, scientific potential of her material - a disorienting strategy often used by Pacquée. Two recurring elements, clouds of drifting smoke and prowling birds, evoke a dreamlike and looming atmosphere which makes even the most common gesture appear like being part of an age-old ritual.
Le Songe de Poliphile (2011, 11’) by Camille Henrot & La Bouche (2017, 19’) by Camilo Restrepo
‘Le Songe de Poliphile’ focuses on various techniques employed to conquer fear, such as pilgrimages to holy places, the production of anti-anxiety medication, and the extraction of snake venom. For Visite Film Festival Camille Henrot makes a one-time exception to show her work outside the exhibition room. Pacquée’s second choice the film ‘La Bouche’ tells the story of a man who learns that his daughter has been brutally murdered by her husband. Time stands still as he oscillates between the need for solace and his urge for revenge.